Mijn cliënte zit tegenover mij en steekt meteen van wal: “Tja ik weet niet of dit wel is wat ik wil en nodig heb. Eigenlijk vind ik dat ik het zelf wel kan. Het gaat prima met mij. Maar mijn manager heeft nu al een paar keer gezegd dat coaching me misschien wat op kan leveren. Dus, nou, nu zit ik hier….”
Daags voor ons kennismakingsgesprek heeft mijn cliënte, teamleider van een sales-afdeling, een gesprek met haar manager gehad. Tijdens dit gesprek heeft hij wederom benoemd dat hij zich zorgen maakte. Hij ziet een betrokken teamleider die, vanwege de toegenomen werkdruk, steeds meer de steun en toeverlaat is geworden van haar team. Haar kwaliteit hulpvaardig is een valkuil geworden doordat ze regelmatig de boel probeert te redden.
Voorkomen is beter dan genezen
Steeds vaker zien managers het belang in van preventie en realiseren ze zich dat voorkomen beter is dan genezen. Zij maken op een betrokken, en ook zakelijke manier hun zorg over de afnemende vitaliteit van hun medewerker bespreekbaar. Zo vormt de driehoeksverhouding leidinggevende, medewerker en coach een mooi complementair geheel en wordt uitval voorkomen. Twee redenen had de manager om aan te dringen op een kennismakingsgesprek met een coach: hij wilde voorkomen dat zijn medewerker zou uitvallen. Daarnaast wilde hij haar ondersteunen bij het leren herkennen van én effectief omgaan met haar kracht en kwaliteiten.
Kwetsbaarheid
Het gesprek met haar leidinggevende was voor mijn cliënte confronterend. Ze vond het lastig te horen dat hij zich zorgen maakte, maar ze moet toegeven dat hij het wel goed gezien heeft. Ze besluit het aangeboden coachtraject als een kans te zien. Een fase van reflectie, spiegelen en kwetsbaarheid breekt aan. Gedurende het traject zie ik momenten van worsteling en onzekerheid. Humor blijkt daarbij een prachtig instrument om alles niet te zwaar te maken en te relativeren. Dus we lachen ook wat af. En dat helpt. Het helpt te inventariseren welk gedrag energie kost en wat energie oplevert en te ontdekken dat ze hierin een keuze heeft. Stop met denken voor de ander, stop met redden. Neem de ander serieus door te vragen wat hij/zij nodig heeft. Mijn cliënte ziet dat zij veranderingen aan kan brengen ook al kost dat tijd en gaat dit met vallen en opstaan.
Geen superwoman
Aan het eind van het traject nodigen we de leidinggevende uit en bespreken we wat zijn rol kan zijn in het ondersteunen van zijn medewerker. Wat heeft zij van hem nodig om vanuit haar kracht en kwaliteiten te kunnen functioneren. Met de opgedane inzichten kan mijn cliënte goed benoemen waar ze keuzes heeft gemaakt en wat nu nog aandachtspunten zijn. “Ik hoef geen superwoman meer te zijn. Goed is goed genoeg. En als ik toch vast loop dan mag ik om hulp vragen. Ik maak weer plezier, dat heb ik gemist” vat ze haar ontwikkeling samen.
Ingrid van Kamperdijk: www.smartincompany.nl.
Deze blog is geschreven voor en gepubliceerd op www.overpreventie.nl