Een persoonlijk verhaal in 5 delen. Hieronder deel 2
Stop met NIVEA smeren = Niet Invullen Voor Een Ander
De uitslag zal worden gemaild en dan mondeling worden besproken. Maar voordat ik een mailtje krijg met de uitslag belt mijn coach meteen dat er zo een mailtje komt en ik vooral niet moet schrikken. Zonder de uitslag te hebben gezien weet ik meteen dat hij heel goed of heel slecht is….
En hij is slecht, heel slecht….en vreemd genoeg is dat goed. Ik had het nodig om dit te zien, het bevestigt datgene wat mijn geest nodig heeft om te gaan accepteren dat ik ziek ben. Niet zomaar een beetje ziek, niet dat ik mezelf aan het aanstellen ben; ik ben heel erg ziek en het herstel is niet een kwestie van dagen of weken maar worden opeens maanden.
Wat opvalt, hetgeen wat mij de rest van mijn leven bij zal blijven, is een nacht waarin ik 11 uur slaap. In mijn eigen notities heb ik die nacht omschreven als een nacht waarin ik een goede slaap heb ervaren. Want, 11 uur is lang maar natuurlijk ook heel goed, dat heb je nodig ten tijde van een Burn-out. De test wijst echter uit dat mijn lichaam in die 11 uur maar 43 minuten in echte rust is geweest.
Mijn lichaam is dus zo in opperste paraatheid dat het zelfs als ik slaap, niet kan ontspannen. Vergelijk het met een militair die ten tijde van oorlog in een zeer gevaarlijk gebied moet verblijven, hij/ zij zal gedurende deze periode minder diep slapen omdat ieder geluidje, iedere beweging hem/ haar moet waarschuwen dat er mogelijk iets mis is. Het lichaam moet dan paraat zijn om meteen op te kunnen springen en met scherp te schieten. Hier in Nederland op de 1e verdieping van ons huis, is dat niet nodig om te overleven. Alleen leer ik dat ons lichaam alleen stress voelt en het geen verschil maakt tussen een situatie om leven of dood of stress om een deadline.
Over de gehele meeting van 4 dagen konden de experts zien dat ik geen energie aan het opbouwen ben, ik sta zelfs niet stil, ik pleeg nog steeds roofbouw op mijn lichaam en spendeer nog steeds meer energie dan dat ik terugwin. Ik zit op dat moment al 7 weken thuis en ben niet verder dan 200 meter van mijn huis geweest.
Goed, het is dus binnengekomen en ik accepteer dat ik ziek ben, maar hoe verbeter je je slaap? Hoe zorg je dat lichaam en geest allebei rust kunnen krijgen? Mijn coach, de bedrijfsarts en mijn eigen gezonde verstand helpen me op weg, onderstaand een opsomming van de veranderingen die voor mij het meest hebben geholpen.
1: niet meer alles tegelijk. TV kijken is niet erg, maar focus je dan ook alleen op TV kijken en voer niet tegelijk een gesprek, of verstuur/ lees geen appjes. Dit gaat voor alle activiteiten op, doe 1 ding tegelijkertijd en ben daar dan ook mee bezig.
2: ademhaling, uit een simpel testje blijkt dat ik in rust 43 keer inadem gedurende 3 minuten, voor iemand in rust zou 6 keer per minuut in principe voldoende zijn en dus zou 18 inademingen voldoende zijn. Mijn aantal inademingen past bij iemand die met 20 KM per uur tegen de wind in aan het fietsen is. Door een app op mijn telefoon begin ik met het oefenen van langzaam in- en uitademen, in het begin erg tegennatuurlijk en meteen na de oefening zak ik weer terug in het oude patroon. Echter oefening, blijkt ook hier kunst en langzaamaan word mijn ademhaling rustiger.
3: Laat je hersteltijd los. Dat vond ik dus heel moeilijk, ik was enorm bezig met mijn herstel, de volgende afspraak bij de bedrijfsarts en uiteindelijk de datum waarop ik weer zou kunnen gaan werken en weer beter zou zijn. Onbewust legde ik dus druk bij mezelf, die dan weer de nodige bijwerkingen had. Door proberen niet meer bezig te zijn met de datum waarop ik terugkwam, maar de focus te leggen op zo goed mogelijk terug komen, kon ik dit stapje voor stapje loslaten.
4: meditatie/ Yoga. Hier had ik mijn bedenkingen bij en behoorlijke vooroordelen over, het klonk mij iets te zweverig allemaal …. maar ik heb mijn vooroordelen losgelaten en ben maar gewoon eens mee gaan doen met een lesje Yoga. Tijdens deze allereerste les (toen +3 maanden thuis) was de eerste oefening zitten met je ogen dicht en luisteren naar wat je lichaam je vertelde. Ik weet nog dat ik rondkeek en iedereen rustig met de ogen dicht zag zitten, was dit serieus? Ik voelde helemaal niets. Ik kon niet aanvoelen wat mijn lichaam aangaf! Het volgende uur zou bestaan uit ongemakkelijke oefeningen waarbij ik de meeste houdingen niet kon, met name mijn hoofd, nek, schouders en rug zaten helemaal vast. (Wat ik tijdens de oefeningen dus wel voelde) Ik ben blijven volhouden en inmiddels is dit een van mijn meest ontspannende en energie gevende momenten geworden. 2 keer per week doe ik verschillende yoga vormen en inmiddels kan ik precies zeggen, terwijl ik zit met mijn ogen dicht, waar er iets niet goed zit in mijn lichaam. Bijkomend voordeel is dat het ook nog eens hartstikke goed is voor je lijf en figuur. En met het zweverige vond ik het echt meevallen.
5: Wandelen: Ik ben mijn buurvrouw eeuwig dankbaar, ze zat zelf door omstandigheden ook thuis en was al veel verder dan ik was. Ze heeft me in het begin gewoon meegesleept, eerst voor een korte wandeling (heel veel meer zat er niet in) en later voor lange wandelingen door bossen en over heide. Maanden later zou ze me vertellen dat ik, zeker in het begin, soms 3 keer hetzelfde vertelde, of 5 keer vroeg waar ze nu eigenlijk op vakantie ging. Naarmate de weken verstreken werd ik langzaam weer een wat gelijkwaardige gesprekspartner en konden we met oprechte interesse een luisterend oor aan elkaar bieden. Ook dit heb ik zeer waardevol gevonden, iemand die gewoon luistert en mij uit liet razen zonder een vooroordeel, zonder een heel betoog met goedbedoelde adviezen. De buurvrouw die ik daarvoor alleen kende van het beknopte praatje is inmiddels een vriendin geworden en we wandelen nog steeds af en toe samen.
6: de controle loslaten: De meeste mensen die een burn-out krijgen, zijn mensen die op een bepaalde manier de controle willen hebben, en zaken niet goed los kunnen laten. In mijn geval heeft deze eigenschap me ook veel goeds gebracht. Ik ben nooit de slimste of de hoogstopgeleide geweest, maar door mijn inzet en strakke controle zat ik vaak wel bij de hogere presteerders. Met name zakelijk was ik helemaal in control. Toch heeft de burn-out me geleerd dat ik ook privé zo een beetje in elkaar zat, het moest toch wel gaan zoals ik in gedachte had. Hoewel ik altijd snel heb kunnen schakelen als het even anders liep als gedacht, stond ik ook dan weer vooraan om alles te regelen en controleren. Ik heb dit lang niet herkent omdat voor mij een “control freak” gelijk staat aan iemand met een heel opgeruimd huis, iemand die nooit taalfoutjes maakt of nooit een vlek op zijn kleding heeft. Toch kan controle hebben ook in andere hoeken zitten en niet altijd even snel herkenbaar zijn. Het loslaten, hulp vragen of je kwetsbare kant laten zien gaan niet vanzelf, het kost tijd en vooral veel oefenen. Ik ben er nog steeds niet goed in maar soms kan ik nu even afstand nemen, nadenken wat ik aan het doen ben en besluiten dat ik mij er niet mee ga bemoeien.
Mijn persoonlijke nieuws is positief, het nieuws uit de rest van de wereld is wat minder positief, er is een virus dat eerst alleen in China was maar nu opeens komt het richting Europa en zijn er in Italië ook al mensen besmet.
