‘Ik heb gezegd dat ik het niet doe! Iedereen zegt dat ik moet leren nee-zeggen en dus zeg ik nu nee.’ Uitdagend kijkt mijn klant me aan. En ineens ben ik terug in de tijd. Ik zit in een herplaatsingstraject, heb een flinke burn-out achter de rug en net de opleiding tot loopbaancoach afgerond. Mijn mobiliteitscoach probeert mij duidelijk te maken dat ik ook functies als intercedent en wervings- en selectieadviseur zal moeten accepteren. Ik voel nog de wanhoop en paniek die me toen naar de keel greep. Alles in mijn lijf zei: ik wil dit niet.
Ook mijn klant is bezig te leren meer voor zichzelf op te komen. Zei hij in het verleden automatisch overal ja op, nu zegt hij in eerste instantie overal nee op. Dat zie je wel vaker gebeuren in veranderingstrajecten. Sloeg eerst de balans te veel door naar de ‘waterkant’, door overcompensatie slaat die nu door naar de ‘vuurkant’. En omdat het nog niet helemaal vertrouwd voelt, is hij nog niet in staat er nuances in aan te brengen. Hij durft het grijze gebied nog niet goed te betreden, bang als hij is terug te vallen in oude patronen.
Ook bij mij speelde die angst. Ik had toch niet zo’n lang traject afgelegd om weer werk te moeten doen waar ik niet achter stond! Maar kon ik wel nee zeggen? Er waren regels waar ik me aan moest houden, er waren verwachtingen en verplichtingen. Er ontstond een innerlijk gevecht tussen de water- en de vuurkant in mij en ik raakte er compleet van overstuur.
Mijn klant kent die innerlijke strijd niet, of beter gezegd: hij laat hem niet toe. Op het eerste gezicht is hij blij met zijn nieuwe houding. Hij staat zichzelf eindelijk toe om beter te luisteren naar wat hij zelf met een situatie wil. En daar dan naar handelen geeft hem houvast. Maar diep vanbinnen weet hij ook wel dat hij hier niet altijd mee weg zal komen. Hij is per slot van rekening niet alleen op de wereld.
Daarom gaat hij leren over zijn gevoelens te communiceren. Niet botweg nee zeggen, maar aangeven waarom hij iets niet wil, waar hij bang voor is, waar hij tegenaan denkt te lopen als hij het wel doet. Zodat er een gesprek ontstaat met daardoor een kans op wederzijds begrip.
Daarnaast gaat hij experimenteren met het opzoeken van het grijze gebied, onderzoeken in hoeverre hij in situaties mee kan bewegen met de ander zonder zichzelf daarin opnieuw te verliezen.
Hoe het bij mij afliep? Ik had een fantastische coach die zag hoe overstuur ik was en besloot het gesprek over te doen. Ze liep letterlijk de deur uit, kwam opnieuw binnen en stelde zichzelf voor. Toen konden we het gesprek opnieuw beginnen en kwamen we er samen uit.