De wereld lag aan zijn voeten. Tot dan toe was alles in zijn leven gemakkelijk verlopen: studie, een goede baan, liefde van zijn leven, een mooi huis. Het kon niet op. Natuurlijk was hem dit niet aan komen waaien: hard studeren, hard werken, hard gas geven, non-stop. Maar hé: van hard werken krijg je niets.
En toch ging het mis. Een lang verwachte promotie ging niet door, privé liep alles iets minder gesmeerd dan het van buitenaf leek. Het mooie plaatje begon barstjes te vertonen. Lastig als je vooral succesvol bent geweest. En nu zat hij sinds een aantal weken thuis: moe en gedesillusioneerd.
Dat was het moment dat wij kennis met elkaar maakten. Hulp vragen was niet zijn sterkste kant maar alleen lukt het hem niet uit deze situatie te komen. Dus toen zijn werkgever hem een coachtraject aanbood dacht hij: nu of nooit.
Na de intake startten we het traject met een HRV-meting en een uitgebreide vragenlijst om te onderzoeken waar mogelijke oorzaken van deze situatie zouden kunnen liggen. Een HRV-meting is een driedaagse lifestyle analyse die in kaart brengt of er voldoende herstel staat tegenover je activiteiten. Het brengt de werking van je autonome zenuwstelsel in beeld.
Je autonome zenuwstelsel bestaat uit je sympathische systeem (gaspedaal) en je parasympatische systeem (rempedaal). Een gezond lijf schakelt na een inspannende activiteit vanzelf terug in de ruststand om zich vervolgens weer op te laden voor een volgende activiteit. ’s Nachts vindt, als het goed is, het grootste deel van het herstel plaats.
Een te lange periode van (over-)activiteit kan tot gevolg hebben dat het remsysteem minder goed gaat functioneren. Hierdoor laadt je batterij minder goed op en wanneer dit te lang duurt heeft dit een negatief effect op je totale fysiologische systeem. Wanneer deze ontregelt raakt duurt herstel nog langer. Je hartritmevariatie (HRV) maakt inzichtelijk in hoeverre je lijf herstelt en wat de impact van je leefstijl is op je energiehuishouding.
Het invullen van het logboek was confronterend geweest. Ook al was hij niet aan het werk hij was voor zijn gevoel continu actief en vond het moeilijk niets te doen. Dit kwam overeen met wat hij in de intake al had aangegeven: “Het lijkt wel alsof ik altijd aan sta. Als ik ’s- ochtends wakker word ben ik totaal niet uitgerust. Ik ervaar geen rust in mijn lijf.” Na de meting spraken we elkaar weer om de rapportage te bespreken. De meting gaf dat ook heel duidelijk weer: overdag stond zijn “systeem” altijd aan. En ook als hij ’s avonds naar bed ging duurde het zeker twee uur voordat zijn lijf herstelde, ook al viel hij wel meteen in slaap. Dat laatste zou kunnen verklaren waarom hij ’s ochtends zo moe wakker werd. Er was dus werk aan de winkel!
Mijn cliënt is een liefhebber van racewagens en hij vertelde hier met veel enthousiasme, passie en liefde over: de auto moet gepoetst, verzorgd worden en wordt letterlijk vertroeteld. “Goh”, zei ik “je raceauto krijgt een betere behandeling dan je eigen lijf.” We begonnen met het inplannen van een aantal “pitstops” op de dag. Vaste korte pauzemomenten waarin hij een korte ontspanningsoefening deed, even ging slapen of zich in ieder geval terugtrok uit de hectiek van de omgeving. Zijn lijf moest weer leren te ontspannen. Een structuur waarbij in- en ontspanning elkaar afwisselden hielp hem daarbij.
Ook keken we naar zijn activiteiten overdag en ’s avonds. Met een druk sociaal gezinsleven waren er nog vele “moetens”. Deze namen we kritisch onder de loep. Voor welke activiteiten ga je kiezen, wat mag je laten? Hoe communiceer je hierover? In eerste instantie voelde dit alles suf en saai. Toen hij al vrij snel merkte dat zijn energie toe nam voelde het maken van keuzes een stuk beter.
Door het toepassen van deze veranderingen en samen aan de slag te gaan met zijn overtuigingen, die deels ten grondslag lagen aan zijn uitval, herstelde hij gestaag. Nu, een aantal maanden later, is mijn cliënt weer volledig aan het werk. Een tweede meting liet zien dat hij op de goede weg is. Zijn herstel ’s nachts is toegenomen en de batterij wordt weer opgeladen. Het nemen van pitstops overdag voelt niet meer ongemakkelijk ook niet nu hij weer aan het werk is. Doordat hij beter in staat is te voelen wanneer zijn lijf te weinig ontspant kan hij veel beter in het moment met kleine oefeningen het tij keren. Er is weer grip op de energiebalans.
Er is niet alleen meer goede zorg voor het wagenpark, ook de bestuurder krijgt nu de aandacht en zorg die hij verdient.
Mooi artikel, Ingrid, dat ook de HRV-meting helder uitlegt. Dank!
Ik ken het gevoel dat je continu dat gaspedaal wel door de bodem van je racewagen lijkt te trappen. Op dat moment, volledig gedreven door adrenaline is het echt ook nog heel lekker. Later als je merkt wat je hebt kapot gemaakt zie je dat deze manische manier van leven je echt kan slopen. Mooi verwoord in dit artikel.