Je hebt last van stress, maar vraagt je af of je je nu echt zorgen moeten maken. Is het gewoon vermoeidheid of misschien toch een burnout. Doe hier de … Test je stress
Re-integreren: een kunst op zich
Gehaast, vol en met versnelde ademhaling kwam ze binnen. Net voor de zomer is ze uitgevallen en onlangs met re-integreren gestart.
Vandaag heeft ze voor het eerst niet twee maar drie uur gewerkt. Die drie uur is ze heel geconcentreerd bezig geweest met één gesprek. Het gesprek is goed gegaan.
Tegelijkertijd heeft het ook veel gevraagd. Het was ingewikkelde materie. Er werd een sterk beroep gedaan op haar vermogen het gesprek te sturen, want haar gesprekspartner week continu af van het feitelijk onderwerp. Ze moest alle zeilen bijzetten om het uiteindelijke gewenste resultaat te bereiken. Na die drie goed verlopen uren, was ze moe en zat haar hoofd vol. Ze registreerde dat, deed er niets mee, immers er stond nog het een en ander op haar to-do lijst. Dus ging ze snel naar huis, nog gauw de hond uitlaten en toen hop op de fiets om op tijd voor het coachgesprek bij mij te zijn. We hebben samen eens scherp naar deze situatie gekeken. [Lees meer…]
Loopt je emmer (bijna) over?
Asgrauw kwam zij bij mij binnen. Ze begon te praten, maar maakte haar zinnen niet af. Ze zei dat ze niet goed begreep wat er met haar aan de hand was. Ze vergat van alles en kwam eigenlijk tot niets. En ze moest volgende week wel een rapport naar een opdrachtgever sturen, een conflict op haar werk oplossen en de verhuizing van haar moeder voorbereiden. Wat was er met haar aan de hand?
Oogkleppen en oordoppen
Als leidinggevende is het lastig doordringen bij een potentieel burnouter.
Hoewel je je eigen situatie natuurlijk nooit 1-op-1 mag vergelijken met die van een ander – ieders situatie is uniek – helpt het me als coach/trainer wel dat ik ooit zelf een burnout heb gehad. Ik kan me het moment waarop de burnout zich openbaarde nog haarscherp herinneren. In overleg met mijn leidinggevende vroeg ze me (en keek me indringend aan) “Froukje, ik zie……, gaat het wel goed met je?” Toen knapte er iets van binnen.
Ik huilde. De tranen stroomden, enorm gênant. Ze liet me naar huis brengen, nadat ik een afspraak maakte met de huisarts. Die tranenkraan bleef open, voor mijn gevoel dagenlang…… Het was overduidelijk, ik was veel te ver gegaan. [Lees meer…]