Asgrauw kwam zij bij mij binnen. Ze begon te praten, maar maakte haar zinnen niet af. Ze zei dat ze niet goed begreep wat er met haar aan de hand was. Ze vergat van alles en kwam eigenlijk tot niets. En ze moest volgende week wel een rapport naar een opdrachtgever sturen, een conflict op haar werk oplossen en de verhuizing van haar moeder voorbereiden. Wat was er met haar aan de hand?
Oogkleppen en oordoppen
Als leidinggevende is het lastig doordringen bij een potentieel burnouter.
Hoewel je je eigen situatie natuurlijk nooit 1-op-1 mag vergelijken met die van een ander – ieders situatie is uniek – helpt het me als coach/trainer wel dat ik ooit zelf een burnout heb gehad. Ik kan me het moment waarop de burnout zich openbaarde nog haarscherp herinneren. In overleg met mijn leidinggevende vroeg ze me (en keek me indringend aan) “Froukje, ik zie……, gaat het wel goed met je?” Toen knapte er iets van binnen.
Ik huilde. De tranen stroomden, enorm gênant. Ze liet me naar huis brengen, nadat ik een afspraak maakte met de huisarts. Die tranenkraan bleef open, voor mijn gevoel dagenlang…… Het was overduidelijk, ik was veel te ver gegaan. [Lees meer…]
Stel je stemmetjes eens ter discussie
Tijdens het kamperen van de afgelopen weken, ben ik druk geweest met niks doen. Geen uitgebreide tochten, geen bijzondere landen. Nieuw voor de altijd bezig en actieve ik.
Als ik eerlijk observeer, moet ik constateren dat dit buiten leven en niks doen op een aparte manier energie heeft gebracht. Echt even niets moeten, maar loslaten verkwikt. Jammer dat mijn gedachten roet in het eten gooien en me het zicht op de ontspanning en haar effect proberen te ontnemen. Keihard hoor ik de stemmetjes roepen:
Wat heb ik nu gedaan? Heb ik geen kostbare tijd door mijn vingers laten glippen? Zo vaak heb ik geen vakantie, heb ik wel het optimale uit mijn vrije tijd gehaald? Als ik niet oppas voel ik de toegenomen vitaliteit niet eens meer. [Lees meer…]