Tijdens het kamperen van de afgelopen weken, ben ik druk geweest met niks doen. Geen uitgebreide tochten, geen bijzondere landen. Nieuw voor de altijd bezig en actieve ik.
Als ik eerlijk observeer, moet ik constateren dat dit buiten leven en niks doen op een aparte manier energie heeft gebracht. Echt even niets moeten, maar loslaten verkwikt. Jammer dat mijn gedachten roet in het eten gooien en me het zicht op de ontspanning en haar effect proberen te ontnemen. Keihard hoor ik de stemmetjes roepen:
Wat heb ik nu gedaan? Heb ik geen kostbare tijd door mijn vingers laten glippen? Zo vaak heb ik geen vakantie, heb ik wel het optimale uit mijn vrije tijd gehaald? Als ik niet oppas voel ik de toegenomen vitaliteit niet eens meer. [Lees meer…]
Aan de buitenkant is een burnout niet te zien
Marian Leenders begeleidt als coach veel cliënten met een burnout. Bij de eerste indruk is er aan deze mensen vaak niets te zien. Bij doorvragen blijkt er meer aan de hand te zijn. Meestal een samenloop van omstandigheden, bijvoorbeeld: te lang doorgegaan met werk dat niet lekker loopt, te lang financiële zorgen gehad, gezondheidsproblemen in de familie. En van de een op de andere dag gaat er iets niet meer.
Zo krijg ik te horen: ‘En toen ineens kon ik de auto niet meer besturen’, ‘Ik wist op mijn werk ineens niet meer wat ik moest doen’, ‘ik herstelde slecht van een griep, die duurde veel langer dan anders’ enz. De omgeving begrijpt niet altijd wat er aan de hand is omdat je een burnout aan de buitenkant niet kunt zien. Wat dat betreft kun je beter een been breken. [Lees meer…]
Voorkomen is beter
Mijn cliënte zit tegenover mij en steekt meteen van wal: “Tja ik weet niet of dit wel is wat ik wil en nodig heb. Eigenlijk vind ik dat ik het zelf wel kan. Het gaat prima met mij. Maar mijn manager heeft nu al een paar keer gezegd dat coaching me misschien wat op kan leveren. Dus, nou, nu zit ik hier….”
Daags voor ons kennismakingsgesprek heeft mijn cliënte, teamleider van een sales-afdeling, een gesprek met haar manager gehad. Tijdens dit gesprek heeft hij wederom benoemd dat hij zich zorgen maakte. Hij ziet een betrokken teamleider die, vanwege de toegenomen werkdruk, steeds meer de steun en toeverlaat is geworden van haar team. Haar kwaliteit hulpvaardig is een valkuil geworden doordat ze regelmatig de boel probeert te redden. [Lees meer…]