Stichting Burnout & Stress

‘Nog even en dan heb ik twee weken vakantie’. Met een diepe zucht kijkt mijn klant mij aan. ‘Het lijkt wel of alles nog dit jaar klaar moet zijn. Alsof er in januari niet gewoon een nieuw jaar begint’. Ze moppert op haar leidinggevende die ineens allerlei cijfers en overzichten moet hebben, terwijl er ook een aantal projecten lopen met een deadline aan het eind van het jaar.

Ook privé heeft ze het in deze tijd natuurlijk druk met voorbereidingen op de feestdagen. Te veel dat samenkomt. De kans is groot dat ze straks haar vakantie moet gebruiken om bij te komen en er niet echt van kan genieten. [Lees meer…]

Gehaast, vol en met versnelde ademhaling kwam ze binnen. Net voor de zomer is ze uitgevallen en onlangs met re-integreren gestart.
Vandaag heeft ze voor het eerst niet twee maar drie uur gewerkt. Die drie uur is ze heel geconcentreerd bezig geweest met één gesprek. Het gesprek is goed gegaan.

Tegelijkertijd heeft het ook veel gevraagd. Het was ingewikkelde materie. Er werd een sterk beroep gedaan op haar vermogen het gesprek te sturen, want haar gesprekspartner week continu af van het feitelijk onderwerp. Ze moest alle zeilen bijzetten om het uiteindelijke gewenste resultaat te bereiken. Na die drie goed verlopen uren, was ze moe en zat haar hoofd vol. Ze registreerde dat, deed er niets mee, immers er stond nog het een en ander op haar to-do lijst. Dus ging ze snel naar huis, nog gauw de hond uitlaten en toen hop op de fiets om op tijd voor het coachgesprek bij mij te zijn. We hebben samen eens scherp naar deze situatie gekeken. [Lees meer…]

Ze zat tegenover me. Nog nagenietend van een bruiloft in Duitsland van twee mensen, zonder familie. Gevlucht. Net als zij, tien jaar geleden. Na jaren van onzekerheid weet ze dat ze mag blijven. Dat haar drie kinderen hier een toekomst mogen opbouwen.

Apetrots is ze op hun schoolsucces. Terecht. Voor haarzelf is het leven niet makkelijk. Verstoken van familie. Man zonder baan. Op haar eigen niveau werken zit er niet in. Er ligt een hoop op haar schouders. Te midden van dit alles ziet ze ook lichtpuntjes. De gemeente ondersteunt haar sinds kort bij het opzetten van haar eigen cateringbedrijf. Eindelijk iets dat mee zit. Glimmend kan ze vertellen hoe gasten hebben genoten van haar 3-gangen diner. Van de bruiloft heeft zíj genoten. Ze heeft zoveel en lang gedanst dat haar kinderen zeiden: “Mama is gek geworden”. Ze glundert van oor tot oor en zegt: “Ik had nu de kans om een bruiloft mee te maken. Dus ik besloot om er dan ook volop van te genieten”. [Lees meer…]